Mariusz Waszak

Właśnie zaczęły przeciekać do mediów informację, że CBA pracując nad „aferą hazardową” natrafiło przy okazji na największą aferę korupcyjną w historii Polski. Chodzi o masową korupcję wśród sędziów Sądu Najwyższego. A sprawa rzeczywiście musi być gruba, bo uzyskała klauzulę najwyższej tajności – ergo – raczej nigdy, niczego się nie dowiemy.

Dziennikarze nie kryją zdumienia (albo takie zdumienie tylko udają), bo dotychczas sędziowie SN byli niby jak żona Cezara – poza podejrzeniami.

Natomiast dla mnie to „oczywista oczywistość”. Każdy, kto, choćby trochę, sprawą się interesuje i ma rozumku nieco więcej niż Gąska Balbinka nie może nie zauważyć osobliwego orzecznictwa, które czasem zapada w naszych (?) sądach wszelkich instancji. Trudo oprzeć się wrażeniu, że wśród sędziów odsetek osób niepoczytalnych jest większy niż w reszcie populacji lub sądy rządzą się jakimiś nieznanymi regułami. Dlaczego w SN miałoby być inaczej?

Pamiętacie panią Piwnik? Tę od afery FOZZ? W nagrodę za „jedynie słuszne” poprowadzenie tego procesu dostała nawet do zabawy fotel Ministra Sprawiedliwości.

Znam przypadek bardzo majętnego człowieka, który strzelał z karabinu do swojego krewniaka siedzącego w samochodzie z zamiarem uśmiercenia go. Nie trafił na szczęście. Zwinęli go antyterroryści. W więzieniu przesiedział… trzy miesiące. Nawet pozwolenia na broń mu nie zabrali!

Albo inna sprawa: jedna z większych procesów lat dziewięćdziesiątych. Chodzi o gigantyczny przekręt finansowy. Sąd ogłasza wyrok. Skazani pozostają na Sali zaś sąd udaje się na „dłuższą naradę” wraca na salę i zmienia werdykt na korzyść oskarżonych.

A w więzieniach trafiają się ludzie, którzy jechali rowerem po piwku. (Rower skonfiskowano jako narzędzie zbrodni).

I to sądy wyższych instancji. O niektórych wyrokach Trybunału Konstytucyjnego nawet nie wspominam, choć capią na wiorstę politycznym zamówieniem.

Natomiast to, co dzieje się w sądach w małych miastach powiatowych woła o pomstę do nieba. Takim wymiarem „sprawiedliwości” rządzi na ogół prowincjonalna kamaryla sędziów, prokuratorów i adwokatów ferujących wyroki według własnego widzimisię czasem pod dyktando miejscowych polityków lub biznesmenów (na ogół czerwonych lub POpaprańców).

Dlatego kiedy jeden z kandydatów na prezydenta RP napisał w programie, że trzeba „zwiększyć rolę sędziów” popukałem się w czoło…

Znany aktor i wielki rosyjski patriota Daniel Olbryski odczytał w telewizorze apel do narodu rosyjskiego o pojednanie z okazji katastrofy w Smoleńsku. Nie jest to pierwszy taki przypadek w naszej historii – już Adam Mickiewicz pisał „Do przyjaciół Moskali” z wiadomym skutkiem.

Media są pełne zachwytów na postawą władz rosyjskich w tych trudnych dniach. Zwłaszcza wychwalają tow. Putina, że zaczął zachowywać się jak człowiek, co ma niby zwiastować jakiś „przełom w stosunkach”.

To rozumowanie naiwne jak obrazki Nikifora Krynickiego. Putin i Rosjanie w sprawach związanych ze Smoleńską Tragedią zachowują się rzeczywiście wzorowo i spolegliwie, ale tylko, dlatego, że oczy całego świata są na nich zwrócone. To dalej są wilki albo raczej wilkołaki, które tylko na ten czas przywdziały owczą skórę, bo liczą, że coś na tym ugrają. Po kilkuset latach doświadczeń z naszym wschodnim sąsiadem szczytem naiwności i głupoty jest wierzyć, że nagle się zmienią lub nastąpi jakiś „przełom”. Nic podobnego! Oni rozumieją tylko język siły. Nie zmienią się nigdy.

Żałosne i żenujące jest to, że takim naiwnymi apelikami zawsze występuje strona polska, czyli pokrzywdzona zaś ruskie – nigdy!

Żenada.

Jak świat światem Polak  Ruskowi nie będzie bratem.

Jeżeli jakiś socjopata lub osoba ociężała na umyśle, (bo zakładam, że tylko takich to dotyczy) ma ochotę udać się do punktu sprzedaży prasy i zaopatrzyć się w dziennik „Trybuna” to od wczoraj taka sztuka im się nie uda. Niesławnej historii a treści obrzydliwej gadzinówka wylądowała na śmietniku historii gdzie zawsze było jej miejsce.

Ludzi ceniący sobie Wolność są radzi – o jedną czerwoną szmatę mniej. To oczywiście prawda, ale nie ma większego znaczeni; „Trybuny” z wyjątkiem nawiedzonych oszołomów nie czytał już praktycznie nikt a jej sprzedawany nakład to właściwie nakładzik – udawało im się znaleźć frajerów ledwie na dwadzieścia procent tego, co drukowali. Gazeta nie miała już żadnego znaczenia.

Niestety są inne – o wiele gorsze. Nie mam na myśli pisemek dla lewicowych obszczymurków typu „Nie”, bo to jak sądzę wkrótce pójdzie w ślady „Trybuny”.

Chciałbym (i w końcu się doczekam), żeby los „Trybuny” podzieliła „Gazeta wybiórcza” i „Polityczka” – pisemka dla wykształciuchów – grabieżców żyjących z pieniędzy podatnika, które mówią im, co i jak mają myśleć.

Mam nadzieję, że tego doczekam – nakład, przynajmniej tej pierwszej, spada katastrofalnie.

Mała rzecz a cieszy!

Odkąd sięgam pamięcią w domu był telewizor. To rzadkość wśród ludzi mojego rocznika. Za PRL’u w tym telewizorze był jeden program i to zaledwie przez kilka godzin dziennie. Rzecz jasna był denny i nie warto było go oglądać. Potem pojawił się drugi program a czas trwania obu przedłużono do kilkunastu godzin na dobę. Niestety dalej był denny i nie warto było tracić dlań czasu.

Dziś mam telewizję cyfrową. Ile odbieram programów? Nie mam pojęcia. Niemal wszystkie trwają 24 h na dobę są stereo i w kolorze. I dalej nie ma tam niemal nic do oglądania! Są kiczowate, bardzo podobne do siebie i śmiertelnie nudne. Kiedy wyłączę dźwięk a na ekranie nie żadnych napisów nie mam pojęcia czy oglądam program emitowany z Madrytu, Berlina, Rzymu czy Warszawy. Globalizacja czyni świat śmiertelnie nudnym!

Jedynymi kwiatuszkami na tym rynku są stacje południowokoreańska i… rosyjskie. Koreańska, bo azjatycka, egzotyczna i trochę dla nas „śmiszna”; zaś rosyjskie, bo choć siermiężne i cudaczne to jednak inne niż cała reszta. Niestety Rosjanie usiłują intensywnie doszlusować do całej reszty i nachalnie wprowadzają różne „europejskości”. Obawiam się, że wkrótce im się to uda a wtedy będzie jeszcze nudniej…