Sukces domagających się przemian Egipcjan i Tunezyjczyków zachęcił inne kraje Afryki Północnej do podobnych rozrób i dzisiaj mamy już zamieszki w Maroku, Algierii, Bahrajnie, Jordanii a najbardziej krwawe w Libii. Cała ta rewolta nie przygasa, ale zdaje się nabierać rozmachu. Europa i Stany Zjednoczone zdają się przyglądać całej tej ruchawce z aprobatą – przegonią miejscowych dyktatorów i królów, wprowadzą demokrację, telewizję kablową, zaczną stołować się w MacDonaldach i wszystko będzie „cacy” – będzie można dalej jeździć tam na wczasy w i wygrzewać tłuste odwłoki na ich plażach.
Sądzę, że scenariusz będzie zupełnie inny: arabowie pod słowem „wolność”‘, o którą wojują rozumieją zupełnie coś innego niż my. Demokratyczne wybory? Czemu nie? Tylko, kogo one wyłonią? Prawie na pewno islamistów, którzy wprowadzą model państwa wyznaniowego podobnego do tego, jakie jest dziś w Iranie.
Ale na tym nie koniec. Granice między państwami obecnej Afryki północnej to całkowita fikcja – linie narysowane na mapie przez ustępujących kolonizatorów – niczego nie dzielą. To właściwie jeden naród, jeden język, bardzo podobna kultura, jedna religia – niestety – islam. Zjednoczenie tych terenów w jeden organizm będzie dziecinnie proste. Zresztą ma swoją paralelę w historii – przez wieki te ziemie wchodziły w skład Imperium Osmańskiego. Może to powrócić. Powstanie arabskie super państwo – z wielkimi pokładami ropy, gazu i innych surowców; kontrolujące dzięki Kanałowi Sueskiemu znaczną część handlu światowego; całkowicie samowystarczalne – również żywnościowo. I wcale nie będą „udawać europejczyków”, żeby odzyskać wpływy z turystki – nie będą im potrzebne. Będzie to też początek końca… Izraela…
To arabskie mocarstwo będzie całkowicie nieprzewidywalne – nie sposób go mierzyć naszymi standardami.
A co wywołało rewolucje w tej części świata? Głupio powiedzieć: Internet, jego portale społecznościowe i telefony komórkowe, a więc wynalazki jak najbardziej zachodnie!
Nie wiem jak Wy, ale ja idę postarać się o podręcznik języka arabskiego….
